برای شب «لیله الرغائب» یک سری اعمال عبادی در کتب ادعیه از بزرگان دین وارد شده است که در ادامه عین عبارت را از کتاب شریف مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی(قدس سره) نقل میکنم.
«اعمال لیلة الرغائب»
و بدانکه شب جمعه اوّل ماه رجب را لیلة الرَّغائب مىگویند و از براى آن عملى از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله وارد شده با فضیلت بسیار که سیّد در اقبال و علاّمه در اجازه بنى زهره نقل کردهاند از جمله فضیلت او آنکه گناهان بسیار بسبب او آمرزیده شود و آنکه هر که این نماز را بگذارد چون شب اوّل قبر او شود، حقّ تعالى بفرستد ثواب این نماز را بسوى او به نیکوتر صورتى با روى گشاده و درخشان و زبان فصیح پس با وى گوید اى حبیب من! بشارت باد تو را که نجات یافتى از هر شدّت و سختى گوید تو کیستى؟ بخدا سوگند که من روئى بهتر از روى تو ندیدم و کلامى شیرینتر از کلام تو نشنیدهام و بوئى بهتر از بوى تو نبوئیدم. گوید من ثواب آن نمازم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردى؛ امشب بنزد تو آمدم تا حقّ تو را ادا کنم و مونس تنهائى تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من سایه بر سر تو خواهم افکند در عرصه قیامت پس خوشحال باش که خیر هرگز از تو معدوم نخواهد شد.
وکیفیت آن چنان است که روز پنجشنبه اوّل آن ماه را روزه میدارى چون شب جمعه داخل شود ما بین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز مىگذارى هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعت از آن یک مرتبه حمد و سه مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ و دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ مىخوانى و چون فارغ شدى از نماز هفتاد مرتبه مىگوئى« اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِىِّ الاُْمِّىِّ وَعَلى آلِهِ» پس به سجده مىروى و هفتاد مرتبه مىگوئى:« سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ» پس سر ازسجده برمیدارى وهفتاد مرتبه مىگوئى«رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ اِنَّکَ اَنْتَ الْعَلِىُّ الاَعْظَمُ» پس باز به سجده مىروى و هفتاد مرتبه مىگوئى:« سُبُّوحٌ قُدّوُسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ» پس حاجت خود را مىطلبى که انشاءالله برآورده خواهد شد.
از مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی«قدس سره» نقل شده است که میفرمودند: یک سال مانده به شب قدر خودتان را برای شب قدر آماده کنید. حالا نمیخواهم درباره شب قدر صحبت کنم. منتها با توجه به قرار گرفتمان در ماه رجب که ماه خداست. به این نکته توجه کنیم که اگر قصد داریم خودمان را برای ماه رمضان و شب قدر آماده کنیم و یا این که بخواهیم یک تأمل و تجدید نظری در خودمان و اعمال و رفتارمان داشته باشیم، ماه رجب فرصت بسیار مناسبی است. بیش ترین توصیهای که در این ماه از بزرگان شده، استغفار و توبه و بازگشت به سوی خداست. بیایید غبار زشتیها و تاریکیها را از دلهایمان بزداییم و جانهایمان را با نور معنویت و دوستی با معبود یگانه، جلایی دوباره ببخشیم و با هم اینگونه بگوییم:
اى مولایی که براى هر خوبی به تو امید دارم. اى عطابخشی که در برابر طاعت اندک، بسیار میبخشی و از هر آنچه خواهیم فروگذار نمیکنی. ای خدایی که به آن که نشناسدت و به آن که خواهشی از تو نداشته باشد، نعمتت را از روی مهرورزی گسیل می کنی؛ به خواهشی که از تو دارم، تمام خوبی های دنیا و آخرت را به من عطا کن و آن چه نازیباست در دو جهان از من دور دار. تو بخشنده ای هستی که کاستی را در تو راه نیست.
آمین یا رب العالمین
از امام خمینی فقط تصویر و صدا به یاد دارم. و این که آرزویم شده بود که او را از نزدیک ببینم، آرزویی که هیچ وقت محقق نشد چهرهای مصمّم و مهربان داشت، نگاهش پر جاذبه و سرشار از معنویت بود. جمعیت که در حضورش مینشست بیاختیار غرق در جاذبه معنویش میشد، ساده و صمیمی حرف میزد، وقتی از مردم و پا برهنه گان به عنوان سرمایه اصلی نظام و انقلاب سخن می گفت، صداقت را از کلامش و دیده های حاضران که ناخودآگاه اشک شوق میریختند، می شد فهمید. مردم ایران حق داشتند که سالها از صمیم قلب از خدا بخواهند که عمر آنان را با افزایش لحظهای بر عمر امام معاوضه کند. زندگیاش وقف خدا و خدمت به مردم بود. من چه بگویم که او سمبل همه خوبی ها بود و عشق به او عشق به همه خوبی هاست.
هنگام عصبانیت، مراقب حرف زدن خود باشید،
عصبانیت شما فروکش خواهد کرد
ولی حرفهایتان یک جایی باقی می مانند
برای همیشه …
هواللطیف
رویه وبلاگهای مذهبی در برخورد با مناسبتها مخصوصا مناسبهای مذهبی در اعیاد و وفیات بزرگان دین علی الخصوص ائمه معصومین و اهل بیت پیامبر علیهم سلام الله این بوده که با یک متن تبریک و با الصاق یک کارت پستال، آن روز را یاد آور میشوند. هر چند یاد آوری و تذکر این روزها، پاسداشت و تعظیم شعائر است؛ اما از وبلاگ نویسانی که در فضای جدی تر، از جمله وبلاگ طلاب، قلم می زنند و فعالیت می کنند، انتظار این است که کمی فراتر از اطلاع رسانی و ابراز تبریک و تسلیت به موضوع بپردازند.
هر ساله در سالروز میلاد حضرت زینب کبری سلام الله علیها که روز پرستار هم نام گرفته، این روز تبریک گفته می شود و گرامی داشته و حضرت زینب را بانوی صبر و استقامت و ایثار و پیام آور کربلا معرفی میکنیم و وقتی سخن از اسوه والگوی زن مسلمان به میان می آید از ایشان و مادر بزرگوارشان سیده زنان عالم حضرت زهرا سلام الله علیها یاد میکنیم؛ اما کمتر از شخصیت، اخلاق، منش و رفتار خانوادگی و اجتماعی ایشان سخن می گوییم. عشق به این بلند مرتبگان، عشقی ستودنی است اما تکرار هرساله و توقف در یک جا، بدون تعمق و تفکر و تلاش برای این که گامی به شخصیت معنوی فکری و اخلاقی این اسوه گان زندگی نزدیک تر شویم، شاید جفا به آرمان شخصیت ایشان باشد. اگر نخواهم درازگویی کرده باشم کوتاه سخن این که ما باید در نوشته های خود سعی کنیم ابعاد شخصیتی این بزرگان را بیان کرده و راه های الگوگیری از این بزرگان را برای نسل امروز جامعه زنان ترسیم کنیم. و سعی کنیم از گفتار و رفتار ایشان در منش،کلام و قلم خویش بهره بگیریم و اگر پیرو واقعی این بزرگواران هستیم سعی کنیم در این امور عمیق تر باشیم. ان شاء الله