بانوی بی نشان
هواللطیف
در گذر از کوچه باغهای بهار به اردیبهشت ماه که میرسیم، بوی شکوفه یاس مشام دل هایمان را نوازش میدهد و بی اختیار شاپرک دلهایمان به دنبال بارگاه نورانیش پر می کشد و بی این که نشانی از قبر غریبش بیابد، با یک بغض فرو خورده در خود می شکند. آری در آستانه سالروز شهادت مظلومانه بانوی بینشان، دخت گرامی رسول مهر و دوستی، پیامبر بزرگوار اسلام «صلی الله علیه و آله»قرار داریم. بانویی که خداوند راز خلقت اولین و آخرین را در وجود پاک و نورانی ایشان به ودیعت نهاد، که فرمود: «لولا فاطمه لما خلقتک»؛ ای پیامبر! اگر فاطمه نبود تو را نمیآفریدم.
زندگی فاطمه زهرا سلامالله علیها به خاطر عظمت و شگفتیهای فراوانی که در آن هست، شبیه اسطورههای تاریخ است.و به حقیقت، چشم ما نمیتواند مقامات معنوی آن بزرگوار را ببیند. دختری پیامبر چونان که «ام ابیها» لقب میگیرد و همسری امیرالمؤمنین(علیه السلام) که خود نشانهای از عظمت و بزرگی است.چونان همسری که بعد از رحلت پیامبر در راه دفاع از همسر که در جایگاه امامت و ولایت قرار دارد، تمامی مصائب و سختیهای آن دوران را بر روی دوش خویش حس میکند و لحظه ای در دفاع از حق و حقیقت باز نمی ایستد و جان عزیز خویش را نثار راه دفاع از ولایت و امامت میکند و در اوج مظلومیت به شهادت میرسد و در نهایت غربت پیکر مطهرهاش در دل خاک آرام میگیرد.
حال ای دوست من تو خود نیز نیک میدانی که به ما آموختهاند که عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) کسانی هستند که با شادی معصومین شاد مانند و با حزن و اندوه آنها در سوگ نشینند. و ما نیز این روزها را در غم دوری گل یاس آل طاها، سیده زنان عالم و مادر بقیه اللهالاعظم(عج) به سوک نشستهایم، اما این نکته را فراموش نکنیم که این نوع نگاه زاییده «فرهنگ فاطمی» است که بایستی بتواند الگوی همیشگی برای زندگی سراسر افتخار و عزت و سربلندی ما که خود را پیرو و دل داده این فرهنگ می دانیم باشد.
چرا که در پرتو «فرهنگ فاطمی» است که ما به آرمانها و عقاید ریشهدار اسلامی در طول زندگی اصالت میدهیم و از این رهگذر نیز بهرههای فراوان بردهایم و خواهیم برد. اما سؤالی که همواره باید از خود بپرسیم این است که ما تا چه اندازه از فرهنگ فاطمی الگو گرفتهایم و چه اندازه با این خاندان عصمت و طهارت(ع) سنخیت داریم؟
باشد که پیرو واقعی ایشان باشیم. ان شاءالله